فوم PMI با حرارت دادن ورق کوپلیمر متاکریلیک اسید/متاکریلونیتریل و کف کردن تولید می شود. در طی فرآیند کف کردن ورق کوپلیمر شده، کوپلیمر به پلی متاکریلیمید تبدیل می شود. دمای کف بالای 170 درجه سانتیگراد است که با توجه به چگالی و مدل متفاوت است. در حالت الاستیک خطی، زمانی که فوم از یک عضو مایع ساخته می‌شود، فوم‌های زیادی مانند فوم پلی‌اورتان وجود دارد، کشش سطحی می‌تواند مواد را به سمت لبه بکشد، و تنها یک لایه در سراسر صفحه سلول باقی بماند، آسان است. پاره شدن

بنابراین، اگرچه فوم در ابتدا دارای سلول‌های بسته است، اما سفتی آن کاملاً از سلول‌ها و لبه‌ها ناشی می‌شود و مدول آن معادل یک فوم سلول باز است. اما سطوح منافذ فوم PMI از قطعات جامد واقعی تشکیل شده اند و این سطوح منفذی به سفتی بدنه متخلخل می افزایند. مکانیسم تغییر شکل فشاری فوم های سلول بسته از سه بخش تشکیل شده است: خم شدن دیواره سلولی، انقباض لبه و گسترش غشاء و فشار گاز محصور شده.

مشاهده می شود که استحکام فوم ساختاری PMI مربوط به چگالی نسبی است و مهمتر از آن، مربوط به کسر حجمی مواد جامد موجود در لبه سلول است که نسبت مواد لبه سلول است. به مواد فوم در ساختار فوم. شکل ضعیف‌تر مواد فوم یک ماده فوم کاملاً سلول باز است، همه مواد به صورت میله‌ای در لبه‌های منافذ توزیع شده‌اند و کسر حجمی مواد جامد موجود در لبه‌های منافذ برابر با 1 است.

یک شکل توزیع خوب مواد فوم PMI این است که تمام مواد فوم در موقعیت دیواره سلولی منافذ قرار دارند. در این زمان، کسر حجمی جامد موجود در لبه سلول برابر با 0 است و قدرت تسلیم نسبی متناسب با چگالی نسبی است. بنابراین انتظار مقادیر نسبتاً پایین را داشته باشید. لبه های سلولی ROHACELL (RC) حاوی کسر حجمی کمتری از مواد جامد نسبت به سایر فوم های ساختاری است. محدوده این نسبت 0.80 است.

از اینجا می توان دریافت که فوم با مقاومت برشی ویژه بالاتر را می توان با ایجاد یک فرآیند ساخت جدید برای کاهش کسر حجمی جامدات موجود در لبه سلول به دست آورد. استحکام برشی را برای تولید رزین های فوم شده بهبود می بخشد. اندازه منافذ کوچکتر از قطر بحرانی برای انتشار ترک یا ناپایداری است. فوم با آرماتورهای میله ای شکل تقویت شده است.3